هوس نوشتن معمولا وقتی سروکلهش پیدا میشه که فرصت نوشتن نیست. گاهی حتی وقتی که فرصت فکر کردن، خوندن، معاشرت کردن و حتی بدتر حتی فرصت درست غذا خوردن، خوابیدن، زندگی کردن نیست. درست وقتی همه چیز سرعت میگیره، نوشتن میخواد چوبش رو لای چرخ کار بگذاره. میخواد اون شتاب و تندی ِ زندگی روزمره رو بگیره. میخواد فرمان ایست بده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر